Huysuz, dengesiz, aptal, saf, gereksiz deyince akla gelirim. Ama eksilirsem hayatınızdan beraberimde neşe, huzur, eğlence, macera, müziği de götürürüm. Boş esprilerimle gülmekten kırışan göz altlarınızı moratmasını bildiğim zamanlar da olmaz dersem başıma iyi şeyler gelmez sanırım. Bakmayın böyle övünüyor gibi kendimi anlattığıma. Kusursuzluk kavramına en uzak insan, kendi içinde huzursuzluğa en yakın kişiyimdir. Karakterim ve ilişkilerim hakkında hep çelişkide olmam insanları rahatsız etse de beni olduğum gibi kabul eden, en azından öyleymiş gibi davranan, ara sıra dostluğundan şüphe ettiğim insanlar var etrafımda. Şanslıyım diyemem ama hayatımı sevmiyorum da diyemem. Yine çelişki. Ah, zaten açıklamanın başından beri aynı şeyleri geveledim. Bence artık susmamın vakti. Ya da... İçime atmanın mı demeliyim ?