Cantasolo

O gün gelene kadar offline ★

DiossaHel

Üzgünüm seni takip etmeyi bile bırakmışlar...

RMJhopeJNJMJkSgV

@DiossaHel Umarım.....
            Arkadaşmısınız?
Reply

DiossaHel

Ben buraya her geldiğimde sebepsizce bi noldu neden gittin niye ortalarda yoksun neden yazmıyorsun böyle yapmazdın diyenleri görmeyi bekliyorum. Ben bile paramparça olurken senin kim bilir ne kadar canın yanmıştır...

DiossaHel

Özür dilerim yine kaba davrandım di mi?
Reply

DiossaHel

Kimse Yok ben varım demek bile yeterli değil
Reply

DiossaHel

aşkm onları ne kadar sevdiğini en iyi ben bilirim. Çünkü ben de seni öyle seviyorum ve böyle olduğunu görmek beni mahvediyor
Reply

DiossaHel

- Biliyor musun? Hiç kolay biri değilsin. • Kolay mı? Kimmiş kolay olan? Benim tanıdığım insanlardan hiçbiri kolay değil. - Senin kaçtığın şeyler beni ilgilendirmiyor. Kaçtığın insanlar...
          
          Sorularla rahatını kaçıracak değilim. Yine de elinden
          
          bırakıvermek zor gelmiyor mu sana? • Hayır, aslında zor olan tutunmaya çalışmak. Bunun imkansız
          
          olduğuna ikna oldum bu kez. Bu düşünce beni mutlu ediyor.
          
          Ya unutuş ve yabancılık gerçeğin kendisiyse? Hakikatin? Ya insanın hayatı boyunca tanıdığını sandığı kişiler gerçekte tamamen yabancıysalar ve de bunaklık hali vaki olunca insan bunu apaçık görmeye başlıyorsa? Ya insan hayatı boyunca arkadaşı olmuş kişinin veya eşinin gözlerinin içine bakarak "sen kimsin?" diye sorduğunda aslında tamamen aklı başında ise? Evet zihin üzerindeki kontrolü kaybetmek böyle bir şey olmalı. Sakin sakin oturup artık isimlerini bile bilmediği yabancılara dönüşmüş olan arkadaşlarının kendisiyle irtibatı koparmalarını
          beklemek. Her şey kayboluyor gibi oluyor. Bir şeyi yakalamaya çalışıyorsun ama hep elinden kaçırıyorsun, gibi. Yapmak mecburiyetinde olduğun şeyi yapıyorsun. Ama bir şeye tutunmak imkansız. İşin ilginç olan tarafı intihar etmeyi hiç düşünmedim. Zaman zaman acaba ölüm denilen yerde miyim diye aklımdan geçirdiğim oldu. Ölümün kapsadığı odalardan birinde.
          Ruh hali? Evet benim de bir ruh halim var. Öyle ki içimdeki bir güç benim dönem dönem tamamen hareketsiz olmamı, çoğu insanların genellikle birlikte olduğu aile ve arkadaşlar gibi çevrelerden uzak durmamı gerektiriyor. Zaman zaman ki buna sık sık da diyebilirim, tamamen tek başıma kalmak isterim. Ben hiçbir şeyin oradan geliyor, hiçbir şeye doğru gidiyorum, çok fazla yer de kaplamıyorum aslında, birinin benim için hesaplar yapmasına değmeyecek kadar küçük bir alan, yeryüzünde bir gölge yalnızca; geniş perspektiften bakınca topu topu kendi ağırlığım kadar bir şey ve ben de geniş bir kapsamda ele alındığında bir gölge olmak istiyorum, yoksa dar kapsamda bir et parçası olmakta var.

DiossaHel

Her şey çok acı verici. Perişan edici.
            Demek istiyorum ki, bütün kozmos, bu sonu gelmez ölüm ve bu... Hayat denilen şey.
            
            ~ Ingvar Ambjörnsen~
Reply

DiossaHel

"Sevgili ben,
          
          Üzgünüm.
          
          Kendi ellerin titrerken, başkalarını düzeltmeye çalıştığın için. Üzgünüm başkalarının yaralarını sararken sana İyileşmen için yeteri kadar zaman vermediğim için. Üzgünüm, gülmenin bazen acıttığı günlerde kimse senin hakkında endişelenmesin diye kendini güldürmeye zorlattım. Üzgünüm, hiç geri dönüş almadan tüm zamanını ve çabanı verdiğin insanlar oldu. Üzgünüm, gece yatmadan önce ağladın oldu ve kimse gelip sana nedenini bile sormadı. Ve çok üzgünüm sevilmeye en ihtiyaç duyduğunda seni sevmedim"
          
          Kendime Mektup.
          
          
          Bi tanem eğer bunu görseydin kesin buraya yazardın bunu o yüzden ben yazmak istedim senin için ⭐

DiossaHel

Ah be güzelim ele güne karşı yapayalnız bıraktın beni
Reply

DiossaHel

Toprak yağmura, ben sana
          Âşık olduk yeniden
          İmkânsız gibi görünen
          Bu mesele
          Girdi aklıma her gece
          Tanıdık bi' melodi
          Sen miydin sebebi?
          Söylesene
          Bir kadın gelir değiştirir seni
          Alıştığın o sert, kararlı şeklini
          Yüz binlerce yıldır böyledir gider
          Suyun kumsala vurması gibi
          Vurması gibi
          Ve gök ağladı her sabah
          Ben kayboldum yeniden
          Şu camlardan süzülen
          Tane tane
          Ve hep uykuya dalmadan
          Düşündüm geceleri
          O yazdığın dizeleri
          Ezberimde
          Bir kadın gelir değiştirir seni
          Alıştığın o sert, kararlı şeklini
          Yüz binlerce yıldır böyledir gider
          Suyun kumsala vurması gibi
          Vurması gibi