Sommige mensen waren in de war door mijn laatste berichten, denk ik, dus ik zal jullie uitleggen welke schaduw over mij heen is komen hangen.
De laatste tijd voel ik me niet goed. Ik voel me moe, ik voel me alleen en ik voel me hulpeloos. Mijn vrienden werken ook niet mee. Toen kwam ik mijn account tegen. Ik voelde een vlaag van misselijkheid opkomen omdat ik jullie zo had voorgelogen. Er was nooit een "mvg de broer van Charlotte". Er was nooit een "vriendje van Charlotte".
Er was nooit een Charlotte.
Ik voelde mij zo slecht over mijzelf twee jaar geleden, dat ik iemand heb bedacht. Ik heb een karakter bedacht, degene die ik altijd al heb willen zijn. Alhoewel ik mij toendertijds ook slecht voelde, ging ik ermee door. Wat was ik trots toen ik 500 reads had op Hey Angel!
Toch knaagde er iets aan mij. Iedereen dacht dat Charlotte het schreef. Niemand wist wie het echt schreef, behalve ik en een vriendin van mij. Ik heb een lange tijd niet meer omgekeken naar dit account. Ik voelde me zo schuldig, omdat ik elke persoon die mij dacht te kennen heb voorgelogen. Recht in hun gezicht.
Ik heb een jaar geleden een verhaal samengesteld. Dat "Charlotte" in levensgevaar is. Op de intensive care ligt, dat ze een aanrijding had. Het spijt mij diep, als ik iemand bezorgd heb gemaakt.
Ik wilde gewoon mijzelf niet meer zijn, want ik verachtte mijzelf.
Ik wil mijzelf niet meer zijn, want ik veracht mijzelf.
Ik veracht mijzelf.
Charlotte bestaat niet, en ik wou dat ik dat ook niet deed.
- S