bir mektup yazacağım, sana sitem dolu.
Sevgili Ceren
veya
Sevdiğim Ceren,
nasılsın? umarım iyisindir. beni sorarsan iyiyim, kızgın, kırgın, yorgunum.
beni görmene rağmen görmezden gelmene, yemin ederim o kadar yoruldum ki seni düşünmekten, bu toxicliğimizden, ne yaparsam yapayım herhangi bir anımda ortaya çıkmandan. artık beni de düşün biraz, bencil olma. ya gel ya tamamen git, bırakma bizi arafta. belirsizlik delirtir insanı, peki ben değil miyim insan? paralama beni bu kadar. ben gri olamam be gülüm ya beyazım ya siyahım, hiç gri olmadım. senin patikalardaki sisler yönümü bulmama engel oluyor, ilerlemeye korkuyorum. kalıyorum olduğum yerde. cesaret edip ilerlemeye başladığımda yol uzuyor, bitmiyor, sonsuz oluyor. ve attığım her adım için pişmanlık duymaya başlıyorum. buna rağmen akıllanmıyor, cesaretimi topladığımda tekrar yürümeye başlıyorum ve giriyorum bir kısır döngüye. ben artik cidden yorgunum. istesen yaparsın, bana ulaşırsın. bir kez cesaret etsen devamı gelmiyor kalıyoruz yine öyle ortada. yetmedi mi benden kaçtığın? dursana artık karşımda. zor geliyorsa kapatırım gözlerimi, yokmuşsun gibi davranırım, yeter ki dur ve konuş benimle artık. bu yazdıklarımı da görmezden geleceğini söyleyecek olursan eğer, buradan silmen yeterli. o zaman tamamen gideceğimi senden ve senden de bana dair hiçbir şey görmek istemeyeceğimi bilmeni istiyorum. seni hâlâ seviyorum ve emin ol gitsem bile hep hatırımda kalacaksın. çünkü ankara benim için sensin, geçeceğim her sokakta senin de buralardan geçmiş olma ihtimalin gelecek aklıma buruk bir tebessüm edeceğim o sırada. her ankara dediklerinde ismini zikredecek zihnim ve dudaklarım. bunu bil. bitireceğim diyorum ama bu somut şeyler üzerine olacak. bir gün ararsan beni, ulaşırsın. yine. yine. ve her zaman. diyeceklerim bu kadar ve son.
bir zamanlar tahtında mutlu olan kraliçe.'n
