Kelimelere tutunarak büyüdüm. Herkes oyunlar oynarken ben karakterler yaratır, kafamda diyaloglar kurardım. Belki de bu yüzden yazmak, benim için bir kaçış değil; bir varoluş biçimi oldu.

Bir gün bir kitabın son sayfasını çevirdiğimde, içimde tarif edemediğim bir his oluştu.Ben de yazmak istiyorum dedim. İçimdeki ses, kelimelerle dokunabildiğim o derin duyguların başka yüreklere ulaşabileceğini fısıldadı.

Yazar olmak, sadece hikâyeler uydurmak değil benim için; kendimi tanımak, dünyayı anlamak ve başkalarıyla bu anlamı paylaşmak demek. Henüz yolun başındayım belki ama içimde büyüyen bu tutku, her geçen gün beni biraz daha kaleme yaklaştırıyor.

Yazmak, benim için bir ihtiyaç. Hayal kurmak kadar gerçek, suskun kaldığım her duygunun dili. Belki bir gün bir kitapta buluşuruz... Kim bilir?