Yanaklarin ve burnun kizarmis, atkinla ortsen de fayda etmiyor. Oyle bir soguk bu. Acilarimizla bizi iliklerimize kadar donduran.
Bazen boyle bir soguk isteriz degil mi? Bir ruzgar essin, kar taneleri yuzumuze vursun, o an donup kalalim. Biliriz cunku biz donarsak dertlerimiz de donacak. Sirf onlar donsun diye kendimizi ve guzelliklerimizi de dondurmak isteriz.
Buna gerek var mi? Ruzgar essin esmesine de dondursun mu bizi?
Bir dusunce alip goturur sonra cikamazsin isin icinden. Kapilmasina kapil da cikmasini da ogrenmek gerek, degil mi?
Ayni soguk esen ruzgarin yalnizca acilarimizi dondurmasini saglamak gibi. Icinde bir kapi ac, dogrudan acilarina acilsin, al ruzgari iceri. Dondur onlari ve yoluna devam et. Icindeki gunes izin vermeyebilir buna, eritir buzlari. O zaman da gunesi daha cok bastir bagrina. Bu sefer de erisin acilar.
Veya kendi hallerine birakalim. Elbet gelip gecerler. Onlara bir yol kazip onlari oradan akitmak lazim. Oyle ya, su akar yolunu bulursa aci da bulur. Birak akip gitsin senden. Akarken bazi yerleri asindirir ama sonuc olarak terk etmis olur seni.
Akisa birakmak veya el atmak. Hepsi senin elinde ama unutma, ne yaparsan yap acilar ebedi degil. Elbet guzellikler de var. Sen acilara ne tepki verirsen ver onlar gelip gececek. Bu yuzden isleri yalnizca kendin icin kolaylastirmaya bak guzellik, seviliyorsun ♡
Iyi aksamlar diliyorum! ☆
