"CELINE'S POV
I saw how he cried with the tears running down to his face. Pero ayoko na ring pahirapan pa ang mga sarili namin. Naaawa ako kay James. He became part of my life. At alam kong nasasaktan ko siya ngayon. Pero ayoko na rin naman siyang paasahin sa isang bagay na, hindi na mangyayari. Oo, sinabi ko noon na babalikan ko siya after 3 months ng kasal namin ni Shaun pero dati yun. Bago pa niya baguhin ang pagkakakilala ko sa kanya.
Bago pa siya baguhin ng sariling emosyon niya.
It's been a long time since I felt sorry for what happened to us. And I believe that I have the right to be happy. Same as he. That's why I decided to do this.
I know truth really hurts. But we have to accept it.
I sighed.
Pabalik na ako sa room.
"I'm sorry about this, Jason and Marcus ..." at natingnan ko silang dalawa na nakatingin lang sakin. Alam kong, hindi nila nagustuhan yung ginawa ko, dahil naging matigas na naman ang ulo ko. Pero yun na siguro ang the best na pwede kong gawin para tumigil na si James.
"Sana po, hindi kami mawalan ng trabaho." si Marcus.
"Ma'am Celine, yun lang naman po ang hiling namin eh. That's why we are here to do our job. Okay lang naman kung tatanggalin kami ni Sir, pero ipapaban pa po niya kami once na mangyari yun. Hindi po kami mayaman katulad niyo, ma'am. May pamilya po kaming binubuhay." halata ko na ang inis kay Jason.
Naiintindihan ko naman sila. Ginagawa lang nila ang mga trabaho nila. Pero, kailangan ko rin talagang gawin yun.
"Guys, I'm really sorry about this. But I will assure you, hindi kayo mawawalan ng trabaho. Hindi ko naman papayagang gawin ni Shaun ang ipa-ban kayo. And I promise, this will be the last time that this will happen. Basta, wag niyo na lang tong babanggitin sa kanya, para hindi na niya tanungin. Okay ?" sabi ko sa kanila.
Napabuntong-hininga sila, at napilitang tumango.
Seriously, hindi ko naman talag..." http://wattpad.com/story/4422085
