Bazen bazı insanları anladığını hatta onlar gibi olduğunu düşünürsün. Ne kadar çok ortak noktanız ve benzerliğiniz olduğunu fark edersin. Onu tanıdığını, bildiğini zannedersin. Sonra bir gün birdenbire karşına hiç tanımadığın biri çıkıverir. Başta anlamazsın; başta anlamazsın ama çok iyi biliyorsundur ki o zaten o.
İçini kanatır onu böyle görmek, canını yakar ona bu kadar yakın olup aynı zamanda bu kadar da uzak olmak. Ama susarsın. İçinde dağ gibi birikir kelimeler hatta yanardağ gibi. Patlayıverirsin hiç bilemeyeceğin bir anda, yakıp geçersin. Ne yazık ki hiçbir şey değiştirmez ya da hafifletmez ne gerçekleri ne de seni...