Çok uzun zaman sonra merhaba tekrar. Bölüm bildirimini almamıştım, twitterda arkadaşım yazmış oradan görüp geldim, ne kadar sevindim tahmin bile edemezsin. KVZ benim için ikinciye okumaya cesaret edilemeyecek kitaplar listesindeydi. Karakterleri çok gerçek, hisleri çok gerçek ve bana da korkunç derecede yakındı. Yanılmıyorsam bu kitabı 26 Ağustos 2022'de, anneannemin iki katlı evinin üst katında, rahmetli dayımın odasındaki kanepenin üstünde, yaz esintisinde ağlayarak tek seferde okuyup bitirmiştim. O zaman hem ailem hem ben çok zor zamanlar geçiriyorduk, hem de ben babamın baskılarına dayanamayıp onun yazdırdığı okula ve bölüme yerleştiğimi öğreneli on gün kadar olmuştu. Ondandır ki KVZ çok karanlık bir kitap olarak kalmıştı hatrımda. Geçen gün arkadaşıma okuması için önermiştim ben de yeniden bir okuyayım dedim, öncesinde yeniden okuma girişimlerim olmuştu ama bana o günleri hatırlattığından dayanamayıp bırakmıştım. Dün sevmeyerek ve istemeyerek geldiğim okulumun ikinci sınıfının altı haftalık sınavlar dönemi bitince birden içimden kitabı tekrar okumak geldi. Dün akşam saat altı gibi başladım, bir on dakika önce bitirdim. Hatırladığımdan çok daha sakin ve aslında o zamanlarda gördüğüm gibi karanlık bir kitap değilmiş. Ya da artık ben de iyileştiğim için kitap bana iyi gelmiştir. İlk okuduğumda on yedi yaşındaydım, şimdi yirmimden gün aldım. Seninle tek iletişimim kitabını okumak yazarım ama kitabı okurken seni - belki de Gümrah'ı- kendime dost edindim, bu nedenle sana hayatımdan bahsetmek istedim. Başlarda çok zorlansam da iki yılın sonunda okulumu ve bölümümü şaşırtıcı şekilde çok sevdim, bu kadar seveceğime ben bile inanamıyorum. İlk iki yıl her hafta terapiye gittim, kimseyle konuşmadım neredeyse, arkadaşlıklarım çok kısaydı, hiç ait hissedemedim. Sonra her zamanki gibi hırslarıma tutunduğumdan belki de dersler sayesinde alıştım okula, bölümüm tam benlikmiş aslında, çok sevdiğim biri sayesinde de yazı da okulda geçirince bayağı benimsedim şu anki hayatımı.
