Bir yazarın amacı dondurmanın sonundaki çikolatalı kısmı ağzınıza attıktan sonra damağınızda kalan tat ile kendi kitabı son bulduğunda okuyucuda kalan hisleri benzer tutmaktır.

Benim de yegane amacım bu tabii.Son sayfayı da çevirdiğinizde aklınızın en ücra köşesine mühürlenecek olan o tatlı hatırayı oluşturabilmek.

Bunu gerçekleştirebilmek de zordur,illaki.Fakat benim başarı yollarım zordan ziyade,tuhaftır.Mesela,hatalarımı bir yere toplayıp ezdim büzdüm.Dalga geçtim.Beynimi tutup mürekkeple yıkamaya dahi çalıştım.

Ama siz böyle yazdığıma bakmayın.Kaleminizin her darbesinde azar azar kazandığınız o tecrübenin verdiği mutluluk paha biçilemez.Zorlanmanın verdiği sabırsızlığı alıp götürüyor adeta.

Efendim?Yaşıma göre büyük mü konuşuyorum?Olabilir.Bu muhtemel bir şey.
14 yaşındayım.14 senedir bu dünyanın havasını soluyorum.14 senedir insanoğlunu izliyorum.14 senedir kendime bir şeyler katmaya çabalıyorum.

Son cümlelerimi de şöyle bırakıyorum.
Ne diyecek geleceğin yazarları: "Nabzınla hayal gücünü,okuman ile de yazmanı bir tut."