Bence bazı şeylerin farkına şimdiden varmalısınız. Çünkü ilerde çok geç olabilir. Mesela yüreğinizde kanaması durmayan bir arkadaş yarası gibi. Daha doğrusu yaraları. Bir insan peş peşe gözünde değerli olan 4 kişiyi nasıl kaybedebilir? 3 tanesi birine uyup beni terk etmişlerdi de gerçi. Neyse ben onları kaybetmedim. Onlar beni kaybetti :) Kendisine karşı çok hatalı olduklarında bile onları affedebilecek ve manevi destek verecek birini kaybettiler onlar. En iki yüzlü insanı gördüm. Benim sayemde tanıştığı insanın hayatını düzelteceğim diyerek beni saçma nedenler yüzünden tek kalemle silip atanı, ve sebebini gidip o insana anlatanı.
Aradan 2 buçuk ay geçti hâlâ bunları konuşuyorum çünkü içten içe sinirliyim ne kadar belli etmesem de. Kız buna aşık ya, ben kızla arkadaşlığımı kesiyim de kudursun, sonra haksız çıksın; benim haklı olduğum ispatlansın da aşık olduğu kişinin kıza güveni kırılsın ve iyi biri gibi gözükeyim diyip; aşık olduğunun etrafında pervane olan, ona çizimler yapan, destek veren birine gönderme yaptım. Bana diyor bir de arkadaş seçiyorsun diye. Herkesi ayrı ayrı sevmek ne zaman arkadaş seçiciliği oldu? Bana göstermediğin sevgi ve ilgiyi ona gösterince sen ne oluyorsun? Kıskançlığından neler neler yaptın. Zaten ne zaman iki arkadaşımı tanıştırsam hep aynı şey oluyor. Ona resim çizmek seni ona yakın yapmaz diyene bak. Babası bile bu kadar sahiplenici değildir, onu sahiplenmişsin sen resmen diyor bir de. Sahiplendim evet. Kimseye karşı göstermeyeceğim bir davranış bu da. Sadece benim için çok özel ve değerli olan birine gösterebilirim. Sebebi ise ona zarar gelmesinden korkmam ve onu elimden almalarını istememem. Kız komşum olsa sürekli evine gidip onu korurdum. Gözüne girmek için destek veriyorsun ona. Öyle bişi yok eğveğv dersen de sikimde değilsin. Sen beni o kadar yapmadığım şeylerle suçladın ben sustum. Sen ise hanımların dikkatine overlok makinası ayağınıza geldi diye mahalle mahalle gezip duyuru yapan kamyon gibi herkese duyurdun yaptıklarımı.
