ကလေးလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုကြပါဆို့..။ အမှောင်တွေနဲ့ စကားပြောပြီး လူတွေကို မုန်းနေတဲ့ စိတ်ဝိဉာဉ်လို့ ခေါ်ရအောင်။
အဲ့ဝိဉာဉ်လေးက ဒီကနေ့မှာပဲ ၅ နှစ်ပြည့်တယ်။ မွေးဖွားတာကို ဆိုလိုတာမဟုတ်။ သေဆုံခြင်းကိုလည်း ရည်ရွယ်တာမဟုတ်။
စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကို သူ ကိုင်ထားတယ်။ မြေမထိတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းရင်း အမှောင်ထဲက လက်တစ်စုံကို ဖမ်းဆုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။
ထိုလက်ကို ဆွဲ၍ လိုက်သွားမည်လော၊
ထိုလက်ကို ဆွဲ၍ ခေါ်လာမည်လော၊
သူကိုယ်တိုင်မှ လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိနိုင်။
****
အသက်ရှင်မနေပေမယ့် သေဆုံးမသွားတဲ့ ဖြစ်တည်မှု တစ်ခုရှိတယ်ဆိုပါဆို့...။ အမှောင်တွေထဲမှာ နေရတာကို စိတ်ကုန်နေပေမယ့် ဒီရပ်ဝန်းဒီစက်ကွင်းကနေလည်း ထွက်မသွားနိုင်တဲ့ ဝိဉာဉ်ငယ်လေးလို့ ခေါ်ရအောင်။
ကလေးငယ်ကို စားသုံးချင်တယ်။ အရသာရှိသည်ကိုး။ သာမာန်လူတွေနဲ့မတူတဲ့ အသက်ကလေး၊ အသက်ရှူနေပေမယ့် အသက်မရှိတော့တဲ့ ဖြစ်တည်မှုလေး၊ ဒါမျိုးကမှ အရသာမရှိရင် ဘယ်လို ဝိဉာဉ်ငယ်မျိုးကများ အရသာရှိနိုင်တော့မည်နည်း။
တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာတာကို မြင်ရတယ်။ လက်ကလေးဆန့်ထုတ်လာတာကိုလည်း မြင်နေရတယ်။
အမှောင်ထဲကို လာမည်လော၊
အမှောင်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်ပေးမည်လော၊
ထိုကလေးငယ်မှ လွဲ မည်သူမှ မသိနိုင်။
အမှောင်ထဲကို ဆွဲခေါ်မည်လော၊
ဒီရပ်ဝန်းကို စွန့်ခွာမည်လော ဒီဝိဉာဉ်ပဲ့လေးမှလွဲ မည်သူမှ မသိနိုင်။
***
"Believe it, I dare you"