Neydi ki bu böyle? Bizi kendine çeken bu yaşanılamayan hayatlar,duygular ve yaşanılmayı bekleyen aşklar. Hangimiz soruyor kendine her gün "Bugün ne yapsam da biraz daha farklılık katsam şu kendince sürüp giden karanlığa batırılıp çıkarılmış gökkuşağı ardındaki hayatıma?" Çok keyifli olduğumda sorduğum bir şey bu benim.Sizi bilemem.Benim gibi olanlar var onu biliyorum.Mutlu hayatlarımız yok çoğu zaman.Sanki bizimle dalga geçilirmişçesine arada denk geliyoruz çiçeğe böceğe gerisi yine bulut,kapkaranlık.Nasıl düzelir ki bu?Düşünmüyorum pek.Sadece yaşayıp gidiyorum.