O olsaydı ne derdim ona :
Yordu sensizlik yüreğimi. Tüketti nefesimin direncini. Hayat zaman,duvarlar üzerime geliyor. Kaçamıyorum içimdeki ülkeden, içimdeki senden, sendeki benden. Tutunamıyorum hiçbir yere. Sığamıyorum sensiz hayatıma. Bütün beceriksizliğimle, yaşamaya çalışıyorum. Acemi bir bebek gibiyim, emeklemeyi bile beceremiyorum. Beni sensiz bırakan yanını hayra mı yormalıyım? Beni bana bırak diyen yanından kendimi nasıl almalıyım? Çıkmamış candan ümit kesilmez, sözüne mi dokunmalıyım yaralı kalbimle? Belki hani olur ya, ruh ikizindim ya hani, sensizliğe yenilmeyen içimdeki sen gibi, bensizliğe yenilmez de içindeki ben birleşir miyiz geri? Birbirimizi yakalar ve can buluruz yeniden belki!!!!