سلام به سموی اعظم!
اومدم اعتراف کنم که نوشته ی تو بی شک به دست الهه ها و خدایان نوشته شده وگرنه همچین قدرت قلمی اصلا و ابدا قابل هضم نیست.
جوریکه نوشته ی تو ذره به ذره ی تارو پود مغزم رو به بازی گرفته شگفت آوره و من دارم خودم رو تصور میکنم که توی قصر صورتی شاهد اتفاقاتیم که بین ساموئل و دنیل داستان میافته.
به طور کلی بخوام خلاصه ش کنم_هرچند که خیلی سخته_قلم تو به حدی گیرا و قویه که تمام احساسات توی داستان به خوبی قابل لمسه و این فوق العاده س.
سمویِ عزیزم،بعد از چند روز اومدم دیدم جوابِ کامنتم و دادی.
ولی هر کاری میکنم نمیتونم ریپ بزنم،بنابراین خواستم در جوابِ "مرسی از تو که خوندیش کوچولوی قشنگم✨" بگم که دورت بگردم سمویِ شیرینم،داستانتون قشنگترینه!