Sevdiği olmadan yaşayamıyor insan
Yaşıyor da.. eksik yaşıyor
Boşlukta, anlamsızca yaşıyor
En ağır acı olmasa da
Kolay değildir elbette aşk acısı
Alışılmıştan vazgeçiyor insan
Huzurundan, mutluluğundan uzaklaşıyor
"Nerdesin sen, niye açılmıyor bu telefon!” diye hesap sorabiliyorken
Zaman geçiyor “Nasılsın” mesajını bile atamıyorsun
Ağladığın zaman başını o’nun boynuna gömerken
Zaman geçiyor ağladığın zaman sadece sigara yakabiliyorsun 
Mutlulukla diğer buluşma için yeni hayaller, yeni anılar planlarken
Zaman geçiyor o anıları hatırladıkça ağlıyorsun
Beraber gittiğiniz mekana girmekte çok zordur
Beraber oturduğunuz o masaya anlamsızca bakarsınız
Bir yandan anılarınızı hatırladıkça mutlu olursunuz
Diğer yandan bir daha olmayacağı için üzülürsünüz
O masada kavga bile etmiş olsanız
“Keşke burda olsa da, kavga edebilsek. Yeter ki yanımda olsun.”
Düşüncesi ister, istemez geçiyor sevenin aklından
Nefesini boynunuzda hissedebilecek kadar yakınken
Hiçbir haber alamayacak kadar uzaklaşmak kolay değil elbette
Bu aşklarda kim suçludur bilinmez ama
Bilinen tek bir gerçek var; Kim daha çok severse, o kaybeder.