Bazı geceler sadece düşüncelerime hapis olmuş bir şekilde,elimde kağıt ve kalemle yazıyorum. İçimdeki karanlık boşluğun tamamen kağıda dökülmesini sağlayana dek yazıyorum. İçimde patlamaya hazır olan kelimelerin tutsak kalışlığını
yazıyorum.Farkına varıyorum geceleri birçok şeyi,etrafımda sadece sessizlik hüküm sürerken ben düşüncelerim ile ruhumu karıştırıyorum. Kimsenin yapmacık,sahte bakışları, yüzlerindeki tuhaf ve iğrenç ifadeler olmadan yüzleşiyorum zihnimdekilerle.. O an daha iyi kavrıyorum,zihnimde dans edip duran düşüncelerimin sadece zihnimde kutsal olduğunu ve ancak kendi düşüncelerim olursa, ruhumda hüküm sürebileceğini...