Nefes.

Ne çok öldük birazcık yaşamak için...

Çünkü ben dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce üstüme öyle bir hüzün çöktü ki, altında bir çiçek gibi ezildim. Onun için de bu masmavi dünyada ne kokum kaldı ne de rengim. Ben bir defterin iki sayfası arasında değil, milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim.

Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum Paramparça olmuştu...

Şımartılmamış aşkın sessizliğe yakın 
          Kim bilir kaç yüzyıldır sarılmamış kolların 
          Sisliydi kirpiklerin ve gözlerin yağmurlu 
          Yorulmuşsun, hakkını almış yılların

Ölüm uykusu, sana yakışmıyor sevgilim. Sonsuzluğa bakmak için örtülmüş göz kapaklarında veyüzüne dökülmüş kirpiklerinde mesken tutan sessizliköyle yersiz duruyor ki güzel çehrende, uyan istiyorum. Bu şehir senin güneşin olmadığında çok kederli, sabahıda akşamı da hüzünlü. Sükunet dolu caddeler; insanlarınsesleri kesilmiş gibi, varmıyor kulaklarıma neşeleri.İşitemiyorum dimağımdaki şefkatli sesin dışındaki hiçbirşeyi. Yanından geçtiğim bütün bu evler, yapayalnız kalmışgibi. Baharın renklerine bulanıyor doğanın örtüsü lakinyüreğimde bir kış var benim, her gecesi zemheri olan. Üşüyorum, gözlerindeki aşkın sıcaklığı olmadan.

Pamuktan kalbin solmadan 
          Hayat yüzüne vurmadan
          Uyu, yavrum uyu 
          Bu dünya dipsiz bir kuyu...

Dokunuruz, başka tenlere sokuluruz yine yine
          Yeryüzünde kayboluruz
          Kibrimizde boğuluruz
          Başka dudaklarla öpüşürüz yine yine
          Gökyüzünde buluşuruz, Ankara'yla bozuşuruz

Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum.

Öyle bıkmışım ki kendimden
          Kurudum düştüm dalımdan
          Öyle bıkmışım ki kendimden
          Kurudum düştüm dalımdan
          Sanki ruhum çıktı canımdan
          Sen benden gittin gideli
          Sanki ruhum çıktı canımdan
          Sen benden gittin gideli

Yollardaki ufak ufak izlere,
          Senin sanıp bakar bakar ağlarım.