Je wordt wakker op een plek zo donker als de dood. Er is geen ster te bekennen die deze eeuwige nacht verlicht. Daarom duurt het ook een tijdje voordat je ogen aan dat soort donker gewend zijn, in die tijd hoor je wel allerlei verschrikkende geluiden. Gegil en geschreeuw, het misselijkmakende geluid van botten die breken op de harde ondergrond en nog veel meer verschrikkingen.

Als je ogen eenmaal gewend zijn zie je dat voor je een grijze poes staat. Hoe lang staat ze hier al? vraag je je af, maar dat doet er nu niet toe. 

'Hallo, ik ben Sintelgif en wij zijn de FamFam' zegt de grijze poes, Sintelgif dus, terwijl ze met haar staart naar alle katten om haar heen gebaart. Wat zijn het er veel! En hoe noemde Sintelgif ze net? De FamBam? Toen zuchtte Sintelgif ineens.

'Alweer iemand die ons niet kent. Ik dacht dat we de bekendste evil familie waren van de hele Warrior Cats geschiedenis!' riep ze uit naar haar familie. Maar jij kon er niets aan doen, je had nog nooit over hen gehoord!

'Maar ehm, Sintelgif. Het is logisch dat we de bekendste evil familie zijn' zei een zwarte naaktkat die een stap naar voren zette, ze was een slag kleiner dan sintelgif, waarschijnlijk net krijger.

'Waarom dan, Parelschelp?' siste Sintelgif, ze waren hier niet al te vriendelijk, blijkbaar. Parelschelp keek gewoon boos terug naar Sintelgif en verrekte geen spier.

'Omdat we de enige evil familie zijn' zei ze. Een wit met oranje gevlekte poes kwam naast Parelschelp staan. 

'Ze heeft gelijk Sintelgif. Maar dat betekent nog niet dat niemand ons hoeft te kennen' die laatste woorden sprak ze tegen jou. Jij deinsde een stukje achteruit, maar daar vingen een wit met bronskleurige en een wit met roodbruine kater je op, je kon geen kant uit.

'Laat maar eens zien wie de FamFam zijn, Rozenklauw!' riep een rommelig, grijze poes. Een wit met rode poes kwam naar voren. Ze had een gemene grijns op haar gezicht. Je zag haar klauw niet aankomen en ineens werd alles donker.