Yaa şu sıralar acayip bi şekilde depresifim ve duygularımı dökebilmek için bir hikaye yazmaya başladım. Aklımda bir sürü şey olmasına rağmen bunu kelimelere dökemiyorum. Kafamın içinde kendi düşüncelerime hapsoldum resmen ve bunu kelimelere dökememek çok kötü hissetmeme neden oluyor. Çığlık atmak istiyorum. Boğazım acısından yırtılana kadar çığlık atmak istiyorum ama yapamıyorum düşüncelerim, hayallerim beni hapsetmiş gibi hissediyorum. Hem büyük bir boşlukta gibiyim hemde düşüncelerimin içinde yüzüyor gibiyim. Son zamanlarda şarkılar bana eşlik ediyor ve daha önce hiç dinlemediğim harika şarkılar keşfettim. Aynı zamanda beni de anlatan şarkılar. Hayallerim beni hapsetti bu hem çok güzel hemde berbat bir his çünkü hayallerimde yaşamak gerçekten çok güzel ama gerçeklikten kopuyorum. Bir saatli bomba gibiyim. Patlamak üzereyim. O kadar doluyum ki. Neyse çok uzattım zaten kimse uzun diye okumaz bende biraz duygularımı döktüm. Ama biraz rahatladım içimi dökünce neyse bunu üşenmeyip okuyanlar sizi tebrik ediyorum bunu okuduğunuz için neyse baay