Kimim ben?
Ben yalnızlığında boğulan ve dibe çökmemek için çırpınan o kızdım.Çırpınmaktan bitkin düşmüş vücudum ve morarmış gözlerimle içimden çığlıklar atarak daha da mahvoluyordum.Kitaplarla düşüncelerimi bir tarafa atarak sadece kitabın içindeki hayata girerek çığlıklarımı susturuyordum.İçimde yaşadığım duygularımı yüzüme yansıtmayarak gülümseyebiliyordum.İlgiye muhtaçtım.İlgisizlik yoruyordu.Gözlerimi kapatıp son ses müziği iliklerimde hissetmek iyi geliyordu.Küçük bir şehrin en kötü okulunda siyah ve sessiz kız olarak biliniyordum.Arkadaşlarım ise beni sadece ergenlik diyerek es geçiyorlardı.Sadece bir ergenlik ise bu kadar acı fazla değil mi?