On yıl sonra kendini nerede görüyorsun, diye bir soru yönelttiler. Ben dün de bugün de ve gele­cekte kendimi onun yanında görüyorum. Mesafelere aldırış etmeden gözlerimi kapatsam da görüyorum. Görü­yorum işte, kâhin değilim sadece seviyorum.

gözümü diktiğim anlamsız boşluklardaki çehrenedir, dudaklarımın kıvrılışı.

✈︎Ruhum ölüm ile yaşamın kesiştiği uçurum kenarında oturmuş, acılarının dinmesini bekliyor...

Aklıma bile gelmiyorsun, o kadar kalbimdesin ki..

"bazen yolda gördüğüm çocukların yüzündeki buruk gülümsemede sana rastlıyorum zifir."

siyasi bir şarkı gibi dudaklarımda adın. gençlik günlerimin en güzel yasağısın.

efsun, toprağında çiçekler solmasın artık

seni öpsem, silinse alın çizgilerinden gam

hani nasıl biliyor musun, yetişmek için canını dişine taktığın koşturduğun yere varmışsın da orda seni beklemiyorlarmış, orada sana yer yokmuş hissi. hani ucu ucuna kaçırılmış her şeyin arkasında bıraktığı o kekremsi his. bilirsin bazı sızılar eti değil, ruhu acıtır.*

Bitik.