Viyan Amara
Göz sınırlarının ardında tel örgüye dövülen benliğim
Bir parça maviyi solumaya hasret,
Kendinden bir çiçek sadeliğinde muştalamaya
Ömürlerdir süre gelen dingin
Ve
Mağduriyete hasret.
Ve bütün bu yaşamsal devinim bulmacasında
Sen çıkıp geldin, sınırlara tel örgüye dövülen
Yüreğimin en derin kuytusundan.
Gelişin
Gelişin binlere çiçeğe gebe
Ama özünden biçilen,
Kurutulan yüreğime sonsuz bahçeyi sunarken,
Seni bu bahçede koruyamama korkum
Bilip fark edenler tarafından kopartılışım
Yeni özlemim,
Yaşanmadan yaşanılana özlem tabirsizliğim
Varsın geldin ya
Koruma,
Özlem, kopartılışım.
Hoş geldin yürek bahçeme
Maviliğinde pişmanlıları kuruttuğum
Mavi Doruk’um
Mavi tesellim