Deryaaa_8970

GT?

Işıklarım vardı benim. Çiçek açardım. Sonra bir şey oldu. Işıklarım söndü, çikeklerim soldu, hayatımın renkleri siyaha büründü. Yaşamak koca bir ağrıya dönüştü ruhumda. 

Bir gece habersiz bize gel
          Merdivenler gıcırdamasın.
          Öyle yorgunum ki hiç sorma
          Sen halimden anlarsın.
          
          Sabahlara kadar oturup konuşalım
          Kimse duymasın.
          Mavi bir gökyüzümüz olsun, kanatlarımız
          Dokunarak uçalım.
          
          İnsanlardan buz gibi soğudum,
          İşte yalnız sen varsın.
          Öyle halsizim ki hiç sorma
          Anlarsın. 

Hayatı boyunca sevgi açlığı çekmişti.
          Sevgiye hasretti.
          Varoluşunun temel talebiydi sevgi.
          Ama hiç sevgi görmemiş
          ve zaman içinde katılaşmıştı.
          Sevgiye ihtiyaç duyduğunu
          fark etmemişti bile. 

sadece ben farklıyım
          biraz dalgın ve uzak
          bir hayli karamsar
          biliyorsun
          içimde kirli bir balon gibi büyüyen boşluğun
          tek bir sebebi var
          senin yokluğun

Hiç dokunmasa da sevebilir insan.
          Sarılmasa da aşık ola bilir.
          Eli eline değmeden, heyecanlanabilir.
          Çünkü aşk, teninde değil.
          Yüreğinde hissettirir...

Beni sevmek ölü bir çiçeği sulamak gibi,
          Her damla bir dua, her nefes boşa geçen bir saat.
          Özenle ilgileniyorsun, ellerin çok nazik,
          Yine de hiç bir şey çiçek açmaz - ne kalp, ne de akıl.
          Umuttan, güneşten, yağmurdan söz ediyorsun
          Ama kökler yılların acısından iyileşmez.
          Dikenleri öp, çürümeyi görmezden gel,
          Hala hayatın olmadığı yerde hayatı arıyorum.
          Seni bir kez uyardım, fısıldama iç çekerek,
          Bu bahçe hayaletler ve yalanlarla büyüyor.
          Yine de diz çöküyorsun, asla kaçmıyorsun,
          Sanki aşkın beni kurtarabilirmiş gibi.
          Ama sevgilim, benim için kırılma.
          Bu toprak sonsuza kadar keder içer.
          Ne gül açmaz, ne renk kalır,
          Sadece solup giden solmuş hayaller.
          Yani ışığını, nazik gücünü koru ---
          Ruhunu boşa harcama
          Ölü bir çiçekte.

Ben seni aşka tövbeliyken sevdim.
          Vebali boynuma dedim.
          Yeminimi bozdum da sevdim...
          Ben seni oluru yokken, imkansızken,
          Sonsuz aşka inandım da sevdim.
          Sen bilmiyorsun.
          Şu yalan dünyada,
          Şu yalan aşklara inat,
          Ben seni çok sahi sevdim...

Sizi kafamda bile öldürmedim bayım.
          Çünkü ölüler kokardı ve zihnimde ölünüzün kokusunu dahi istemedim...

Bütün dünyada güneşe aşık tek bir canlı vardır, o da Berfindir. Güneşe aşıktır ama güneşi hiç görmemiştir. Çünkü bilirki güneşi gördüğü an canından olacaktır. Ama bu aşk içinde öyle büyür öyle büyür ki artık dayanılmaz bir hal alır. Ve Berfin güneşi görmenin aşkıyla tutuşurken karın üstüne çıkmaya karar verir. Güneşi gördüğü gibi ölür.
          
          "Hiç bir şey Berfin çiçeği kadar cesur olamaz..."