عشق، آتشی‌ست در بخاری خاموش؛ در آغاز، گرمایی می‌دهد که جان را به رؤیا می‌برد، آرام و فریبنده. اما همین گرما، آرام‌آرام درونی‌ترین بخش جانت را می‌سوزاند، بی آن‌که شعله‌ای پیداست یا نجاتی در راه. تا چشم باز کنی، می‌فهمی تنها چیزی که از عشق مانده، خاکستری‌ست سرد، و تویی که دیگر خودت را هم نمی‌شناسی.
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
