DoItStrayKids

Birazdan yatıp dinleneceğim ama sonra kalkıp matematik çalışmaya başlayacağım. Çünkü bugün matematikten sınıftaki en mal çocuk 97 almasına rağmen ben 82 alınca kendimi daha mal gibi hissettim.
          	
          	O 30 kişilik sınıfta kendimi 82 gibi düşük notta görmek istemiyorum. Aynı şeyi en son 6. sınıfta yaşamıştım. Kerem, Kaan, Efe gibi çocuklar vardı ve onlar manyak gibi matematik çözebiliyorlardı o zaman da demiştim bu salaklar yapıyor ben niye yapamıyorum amına koyayım sonra çalıştım onları geçtim. 
          	
          	İnsan yedisinde neyse yetmişinde de o oluyor.

hyunsuyunbirdegil2

Adam akıllı depresyona bile girmeme izin vermiyorlar. Hani felsefeciler sürekli "refah seviyesi yüksek toplumların lüksleri vardır" diye gezinir ya ne kadar şu şeyden uzak olduğumu anladım lan. Sana alakasız gelebilir ama beynimde alakasını bir güzel oturttum ben

hyunsuyunbirdegil2

Canım arkadasim benim gozlerimi yasarttin beni mi onemsiyormus damlacikkk (gozleri dolu emoji×13)
Reply

DoItStrayKids

@hyunsuyunbirdegil2 Böyle devam et, sakin sakin ol, hiç endişe etme. ediyorsan da etmiyormuş gibi davran, bırak yapmacık olsun ama olsun. Biraz nefes al bırak kendini. Sıkma bu kadar yahu. Olumlu enerji eğer onu istiyorsan illa gelir sana, emin ol gelir. Yalnızca onu istemelisin. İyi olacağına inanmalısın. Sen dersen yok çok kötüyüm, yok nefret ediyorum, yapamıyorum bla bla elbet yapamazsın. Yapacağım, yalnızca şu anda kendimi üzgün görmek istiyorum, ancak bu halden çıkacağım, hissettikten sonra de. Ya da şey de var ki ben çoğu bok gibi hissettiğimde derim. "şu anda kendimi bok gibi hissediyorum çünkü bunu istiyorum, ama sonra iyi hissedeceğim ve iyi hissettiğime şükredeceğim. Şükür ve minnet için şu anda kendimi kötü hissedebilirim, bu okay"
Reply

DoItStrayKids

@hyunsuyunbirdegil2 Ayrıca kimsin ki evren senin önüne sürekli zor şeyler koysun amına koyayım? Niye olumsuz düşünüyorsun ki? İyi düşün, canının acıması bile güzel bir şey, insana insan olduğunu hatırlatıyor. Ders çalışmak zordur, çok zordur amk. Ama geleceğini sana verecek olan ders çalışmaktan geçiyorsa çalışmalısın. O hâlde en rahat şekilde çalışacaksın. Sakin oluyorsun, gidip bir bardak ılık su içiyorsun, ama telefonu elinden bir bırakıyorsun. Çünkü telefon sana olumsuz enerji yaymaktan fazlasını yapamıyor. Sonra balkona çık, derin derin nefes al. Yalnız başına bir düşün, binalara bak, havaya bak, ağaç varsa onlara bak. Önce şey diyorsun kendine "Ben bugün içimdeki bu beni boğan şeye verdiğim enerjiyi geri kendime alacağım, daha fazla olumsuz şeylere enerjimi yüklemeyeceğim."
Reply

DoItStrayKids

Birazdan yatıp dinleneceğim ama sonra kalkıp matematik çalışmaya başlayacağım. Çünkü bugün matematikten sınıftaki en mal çocuk 97 almasına rağmen ben 82 alınca kendimi daha mal gibi hissettim.
          
          O 30 kişilik sınıfta kendimi 82 gibi düşük notta görmek istemiyorum. Aynı şeyi en son 6. sınıfta yaşamıştım. Kerem, Kaan, Efe gibi çocuklar vardı ve onlar manyak gibi matematik çözebiliyorlardı o zaman da demiştim bu salaklar yapıyor ben niye yapamıyorum amına koyayım sonra çalıştım onları geçtim. 
          
          İnsan yedisinde neyse yetmişinde de o oluyor.

DoItStrayKids

Bugün aslında çok ders aldım çok şeyden. Mesela insanların fikirlerini kontrol edemezmişim, bu yüzden bundan rahatsızlık duymak yerine bununla rahat olmalıymışım. Çünkü onun benim kitabımın kapağını eleştirme biçimi benim asıl kimliğim olmadı, olmaz.
          Ayrıca bana saygı gösterilmeyen alanlarda o alandan çıkmayı güzel öğrendim. Yalnızlık, değersiz hissetmekten katlarca iyi bir şeydir, ki yalnız olmayacağım.
          Eğer benim içeride olduğum ortamda bana saygı göstermiyorsan, benimle iletişim kurmayı kesip sanki orada bomboş bir süsmüşüm gibi muamele ediyorsan eğer, git evine üzerine ılık bir su iç, kaybettin beni. 
          Bu kadar aslında, gerçekten çok basitim. 
          
          Benimleysen, saygı beklerim. Ha saygı göstemeyi reddediyorsan, o hâlde beni hak etmiyorsun.

DoItStrayKids

@DoItStrayKids Neredeyse çoğu akranımın kaybettiği nokta tam da burası. Onlar yaşları gereği sanırım bir şeye ait olma isteği, bir kalıba sığmaya çalışıyorlar ve kendilerini sırf diğerleri tarafından kabul görmek için olmadığı kişi gibi gösteriyorlar. Bunu yapmayacağım, asla yapmayacağım. Neysem oyum, bundan sonuna kadar gurur duyuyorum, aptallıklarım da gururum, başarılarım da. Kabul görmek için çabalamamıyorum çünkü onlar kim ki? Abd başkanı mısın? Dünya lideri misin? Patronum musun? Değilsin. O hâlde senin bana ne olarak baktığın sikimde değil, en kirli tabirle olmayan sikimde bile değil. 
            
            Asosyal olmak gerçekten bana yakışmıyor çünkü hani kendimi o şekilde göremiyorum, bu yüzden insanlarla sık sık konuşan biriyim, bak bu güzel bir şey. Ama yalnız başıma olunca da mutluyum çünkü diğerleri benim kadar derin düşünemiyor, onların anlayabileceği bir nokta var ve sonrası onların aklında bir hiçlik oluyor. Bu nedenle ağzımı yormuyorum ben de, anlayabilecek olana anlatıyorum.
Reply

DoItStrayKids

Bugün çok dolu geçen gün oldu ve zihnimi sikmişler gibi hissettiriyor. Şule, ne kadar özgüvensizdin yalnızken ama, kendinin ne denli kötü hissettiğini o an, ben de hissettim ve emin ol düşmanın senin acınası hâlini görünce mutlu oluyor.
          
          Tuvalete güneş kremini sürmeye gittiğimde o da müjdeyi bekliyordu, yalnızdı ve yüzüme bile bakamadı, anca yere baktı. Ne denli acınası göründüğünü, hissettiğini görmek hoştu, ona sözsüz şekilde ne kadar alçak olduğunu hissettirdim ve bu ilkti. 
          
          Neyse, önemli değildin ki benim için. 
          
          Bugün ilk aknetrent haplarımı aldım.

DoItStrayKids

Özlememem gerekiyor biliyorum ama hâlâ çok özlüyorum seni. Biliyorsun beni, söylesene bana, şu anda o güzel gözlerinde ne denli toksik biriyim ben, ha? 
          
          O zamanlar en nefret ediyorum dediğin şeyin ta kendisi olmuşum ben. O zaman olsaydı, bugünle karşına çıksaydım senin... küfreder miydin bana içinden? kıskanır mıydın beni? yoksa tiksinir miydin benden?
          
          nefret mi ediyorsun benden? fazla mı seviyorsun beni? hayallerini mi besledim senin? Hâlbuki sanırım benimle dolu olanlara aç değildin.

DoItStrayKids

@DoItStrayKids şu hayatta kendi kendime yaptığım kadar sanırım kimseye yapmayacağım şu edebiyatı. var nefret et benden, ben seni  çerçeveletip duvara asmak istiyorum, en dipteki gününde de :)
Reply

DoItStrayKids

@DoItStrayKids ama inan bana daima istediğin gibi anacağım seni, gurur duyacağım seninle. yalnızca bir kereliğine de olsa keşke seninle olabilseydim şu hayatta... bir zamanlar senin nasıl ki ben olduğun gibi. ama bazen hissediyorum seni ben, su içmek gibi, diş fırçalamak gibi sıradan şeyleri yaparken. aynaya gülümserim hep ve sen ona o zaman bakamadığın için bugün ben aynanın karşısında saatler geçiriyorum. anladın mı beni? yoksa hâlâ fikir ayrılığı illetine kapılıp ucu sonu olmayan uçuruma mı koşuyorsun? lütfen söyle bana, beni hâlâ o kadar seviyor musun? 
Reply

DoItStrayKids

Rüyamda Seungmin'imi gördüm!!! Bütün üyeler de oradaydı Seungmin Chan Hyung ve ben yürüyüş yapıyorduk Chan Hyung çok soğuk yapıyordu aq niye öyle yaptın bilmiyorum ama ona sivilcelerim sence ne durumda deyince çok iyi demişti geçecek demişti seungmin de Chan için "o biraz eşektir" falan dedi böyle haahahhahahahhaha..
          
          ÇOK MUTLUYUM!! YARIN OKUL OLSA DA.
          
          ayrıca bütün öğretmenlerimin toplandığı bir yee vardı çok boktandı önemli değil o. 
          
          RÜYALARIM NEDEN SEUNGMİNLE ÇOK OLUYOR?!?!

DoItStrayKids

neden bilmiyorum ama azgınlık sahiden iyi bir şey değil ve bunun hayatıma etkileri ciddileşiyor. 
          otururken, yatarken bile bacağımı aralamıyorum çünkü aralayınca nasıl anlatılır bilemeyeceğim bir şey oluyor. ıslanıyormuş gibi hissediyorum ama aslında ıslanmıyorum. regl olmaya yaklaştım desem hayır, daha bir hafta önce reglim bitti. 
          
          insanın zihnini en ciddi şekilde ele geçiren his bu bence çünkü hani kendime dokunsam bile canım istemiyor vazgeçiyorum ama yine de aklımdan çıkmıyor. rüyamda boşaldığım günleri görmeyeyim yeter benim için. rüyaların bilinçaltında yaşanmasından dolayı hiçbir sınırı yoktur, bana bunu yapay zeka güzelce açıklamıştı. rüyalardaki olan şeyler olağanüstü olabilir, gerçekçi olmayabilir ve gerçekte hissettireceğinden daha fazla hissettirebilir. ama ben bir kez değil, birden çok kez hissettiğim o kontrolsüz zevk sahiden insanı deli ederdi, yemin ederim aklımın alamayacağı kadar büyük, çok fazla. 
          
          gerçek hayatta umarım böyle değildir çünkü bilinçaltım yüzünden bundan nedensizce korkuyorum. çok kaygan bir şey... böyle baskı uyguladıkça bedenini bile hissetmiyorsun gibi oluyor. 
          
          neyse, biraz da gerçekleri dökmüş olayım ki yıllar sonra görüp kendimi hatırlayayım.