Öncelikle tekrardan merhaba. Bu sana biraz sert, yapısız ve acımasız gelebilir ama tek amacım senin gibi potansiyelli bir amatörün de, amatör bir yazarın gelişmesi. Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sen 5. ve 6. bölümü yayınladığında göz attım, hasta olduğumdan okuyamadım. Sonra tekrar okumaya çalıştım ve 7. ve 8. bölümler de o sırada geldi.
Ama şahsi fikrimi soracaksan, ki soracağını sanmıyorum ama ben yine de diyeceğim, hâlâ 5. bölümdeyim ama diğer bölümlere de göz attım. Özellikle 7. bölümdeki giriş çok dikkatimi çekti, sanki 5. bölümle aynı girişti. İlk başta emin olamadım, sonra dönüp bakınca aynı olduğunu fark ettim. Bunu bilinçli mi yaptığını bilmiyorum, umarım öyle değildir.
Şimdi kısaca değinmek gerekir. İlk olarak boktan diyaloglarına değinelim. Taktik istemediğini biliyorum ama umurumda değil. Ama ilk önce, daha da önemlisi aklıma geldi; diyalogların iyi olması için iyi karakterlere ihtiyaç vardır. Karakterin kişiliği ne kadar varsa, diyaloglar ve tavırları karakteri ve hikayeyi tamamlar.
Karakter konusuna değinmek gerekirse, değinilecek bir karakter yok. Evet, temel olarak karakterler bir şey yapıyor olabilir ama hepsi sadece tepkisiz ve ruhsuz, içi boş et yığınlarından başka bir şey değiller.
Burada sadece Baran’a ayrı bir parantez açacağım. Çünkü aralarında, berbat da olsa, kişiliği ve tavırlarıyla varlığını hissettiren tek karakter.
Sana önerim, yeni bölümler yazmadan karakterlerine bir kişilik uydur. Kişilikler aynı olmasına veya çoğunlukta olmasına gerek yok. İlla grupta birbirini tamamlayacak kişiliklere de sahip olmalarına hiç gerek yok.
Diyaloglara geri dönersek; karakterlerinin kişiliklerini tamamladıktan ve aklında karakterlerinin yapısı ve tavırları oluştuktan sonra, karakterlerinin nasıl konuşacağını düşünüyorsan o şekilde diyalogları yazabilirsin. Diyalog yazarken, karakterin kişiliğine bürünerek, onun ağzından oymuşsun gibi diyalogları yazabilirsin.
