Arkadaşlar, aldığım bir karar sonucunda Yaralı Papatya'yı bir daha yazmamak üzere bırakıyorum. Kendisine bir virgül değil, nokta koyuyorum. Asker kurgusu yazmak fazla detay ve dikkat isteyen bir şey ve oldukça zor. Bununla birlikte Yaralı Papatya çok kasvetli bir evren benim için. Ve ben bu evreni yazarken kendimi de bu kasvetin ortasında buluyorum. Psikolojik olarak beni etkiliyor. Ayrıca maalesef ki ben bu evreni yazarken bir keyif alamıyorum artık. Sanki omuzlarımdaki bir yükmüş, bür zorunlulukmuş gibi hissettiriyor. Umarım anlayışla karşılarsınız. Sizlerin karşına daha farklı, daha yeni kurgular ile çıkabilmem için ve kendi psikolojik durumum için bu gerekliydi. Ama unutmayın. Bir Yaralı Papatya evreni vardı. Bir Ateş Timi vardı. Afra ve Kerem vardı. Onların hikâyesi bitmedi. Sadece ben yazmayı bıraktım. Onlar sizin hayal gücünüzde yaşamaya devam edecektir.
Sizi seviyorum.