Bundan tam 5 gün önce bir bildiri paylaşmıştım, “Yarın bölüm geliyor” diye ama kaç gün geçti bölüm gelmedi fakındayım. Nasıl anlatacağımı veya ne kadar samimi olmam gerektiğini bilmiyorum ama sizle biraz dertleşelim istedim.
Malum karantinadayız, yaklaşık 2 aydır dışarı çıkmadım ve uyku düzeni denilen şey, bende sabah 6 da yatıp, gündüz 4-5 gibi kalkmak falan oldu. Kalkar kalkmaz zaten 1-2 saat evin içinde bomboş duruyorum. Kafamı toplamam ve bir şeylere bir yerlerden başlamam gerektiğini biliyorum ama gücüm kalmadı.
Bir de sürekli bozduğum diyetim de işin içine girince kendimi sahur vakti yemek yedikten sonra, yorganın altında hüngür hüngür ağlarken buluyorum. Bu acımasızlıkla bölüm yazıyorum evet ama çok acımasız oluyor, sahnelerim. Yayımlayacağım bölümlerden sonra beni topa tutacağınıza eminim.
Bilen bilir kilolu insanların hatta bazı acımasız haliyle (obez) insanların dertlerini. Tam 1.5 senedir bununla mücadele ediyorum, hala da etmeye devam ediyorum. Kendi bedenim beni ilgilendirir, kilom, sivilcelerim veya hobilerim hatta ve hatta fobilerim... bunun hiç olmadığı kadar farkındaydım bu yola başlamadan önce. Ama ben insanlar için değil, kendim için değişmek istiyordum. Ve inanın değiştim, aynaya baktığında senden nefret ediyorum diye bağıran bir kız yok artık, uzun uzun kendine gülümseyen bir kız var. Özgüven yoksunu ve aşağılanmaktan, gözyaşlarına sığınan o kız yerine, dimdik duran ve acımasızca da olsa bana yapılanları, yapanlara ödeten bir kız var. Belki git gide insanlaşıyorum veya canavarlaşıyorum kim bilebilir.
Ama kolay değil. İnanın, ayakta kalabilmek ve hala daha kalmaya çalışabilmek kolay değil. Bu yüzden sizden tek isteğim birazcık sabır. Yeni bölüm yazar yazmaz sizlerle paylaşılacak❤️❤️ Unutmayın, seviliyorsunuz