Karanlık odada, camdan süzülen silik ışık ve sigaramın ateşi satırlarıma ışık tutuyor. İlk sayfamdaki satırlar arasında gezdiriyorum bakışlarımı...Öfkeyle

Fevri bir hareketle sarktığım, L 'nin üzerinden atlıyorum. A 'nın yanına gidiyorum harflere çarparak. Hırslarımı onlardan çıkarıyorum. A bana hayretle bakıyor, anlamıyor tabi öfkemi. A anlamadıkça çıldırıyorum ve  zehirli dilimi işleve sokuyor konuşuyorum. "İşinizi doğru yapmıyorsunuz,yarım kaldı bak satırlar.! Sana demiştim burda yaşanmışlık yok, gerçeklik yok arkdaşların ve sen yardımcı olmuyorsunuz."
Feryat içinde bir çığlık atıp çöküyorum. A babacan ve yaşlı tavırlarıyla gerim gerim geriliyor ve o bilginlik kokan sesiyle konuşuyor. "Bak küçüğüm bu yaşlı beden bir yaşanmışlık hatırlıyor sana onu anlatayım" diyor. Yine vazgeçtiğim zamanlarda oynadığı söz kumarını oynuyor. "Küçük bir kız hatırlıyorum annesi onu buraya bıraktığı zamanki sözleri olmayan kalbimi sızlatmıştı. O sözleri sana da fısıldayayım" diyor. Ve o her zaman ki kulaklarımda aheste aheste dolanan sözler tekrar çınlıyor kulağıma. "Kurduğum hayaller bir ihtiyaç anne, sen bir annesin ve ben bir çocuğum anneler çoçuklarının ihtiyaçlarını karşılar. Sen benim bu ihtiyacımı karşılamayacakmısın demişti gözleri dolu dolu.
Şimdi sana soruyorum düşüncelerini ne değiştirdi ?"


Ve kalbim tekrardan kırıldı.


Satırların arasında sarı kareli elbisesiyle koşuşturan bir kız. A' dan Z' ye tüm harflere oyuncak gözüyle bakan, ebelenmemek için satırlara saklanan bu kız çoçuğunu temsil eden ben.