Tam satırlarımın ortasında bir yeriniz acıyacak. Ne denizin mavisi alacak bu acınızı ne pırıl pırıl gökyüzü. Satırlarımı taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da satrırlarımda kaybolacak kadar küçüleceksiniz.  Bir nevi bir acı yaşatacak satırlarım size. Gözyaşlarınızdan etrafı göremeyeceksiniz. Belki bu hikayeleri yazdığım için benden nefret edecek, az sonra sizi anlattğını düşündüğünüz için yazmamı isteyeceksiniz. 
Biri bana içimdeki bu yazma aşkını söküp atacağını söylese kaçarım. Herkesi karakterlerime benzetirim ama hiç kimseyi onların yerine koyamam. 

Ben satırlarıma sürgün olan kız.

Önemli olan yazdıklarım değil, anladıklarınızdır. 
Önemli olan, yazamadıklarımdır...