E. Ç.Okyanus

Seni gerçekten en samimi duygularımla tebrik ederim. Hayatımda ilk defa bir kitap için ağlıyorum 

Merhaba  artık merhabanın önemli bi anlamı var bende. Metamorfoz’un daha dokuzuncu bölümündeyim ama resmen kitapla bütünleştim şimdiden. Aslında bugün erken uyyacaktım ama şöyle bi bakiyim dedim okuyabileceğim başka bi şey var mı diye iyi ki bakmışım. Önce kitabın ismi ilgimi çekti sonra da açıklama kısmı beni benden alınca hemen okumaya başladım. Aslında Umut’la hislerimiz çok benziyo, yaşadıklarımız, “popülerlik dışında” yani Umut’ta kendimi buldum. Tabi ben biraz daha umutlu gibiyim. Gerçekten çok güzel yazmışsın, her satırı hissederek ve etkilenerek okuyorum

merhaba, metamorfozu okurken hissettigim duyguları baska bir kitapta hissettigimi hatırlamıyorum hic. (ve sonunda boyle hunkure hunkure agladigimi) yazma stilin, üslübun duyguları aktarman o kadar güzeldi ki. ellerine saglık <3 ve kucucuk bi sorum olacakti :(

Merhaba, Metamorfoz'un final bölümü yayında, keyifli okumalar!

Kendinden bir parça bulduğun kitaplar özeldir her zaman
          Metamorfoz da yıllar önce okuduğum, içinde kendimden bir  şeyler bulduğum bir kitaptı. Keşke yeni bölüm gelse :(

selam

Sanırım yazar öldü ;)

YAZARI TANIYAN YA DA ONUNLA İLETİŞİME GEÇEBİLECEK BİRİNİ ARIYORUM LÜTFEN ULAŞIN BANA YA DA ONA LÜTFEN

Selam canım ben dayınım  ve sen benim yeğenimsin ve ben Ramiz dayı olarak sana sormak istiyorum ki 'iyi misin yeğen?'

Hikâyedeki en samimi karakter Gencer'di yada kitapta ilk adının geçtiği şekilde Kantindeki çocukta diyebiliriz. Anlamadığım şey Umut'un başkaları için öyleydi şöyleydi böyleydi derken aynı şeyleri kendisinin Gencer'e yapmasıydı..
          Çınar ve Umut beni heyecanlandırmadı hatta zorlama geldi hele ki Umut gibi bir karakterin daha ilk baştan anlatılış şekline bakarsak. En son 13'te kaldım Gencer'in itirafından sonra Umut'un hareketlerini davranışını görünce bıraktım daha okumayacağım Kantindeki çocuğun aniden kötü olmasını istemiyorum. Kötü şekilde aklımda kalmasını.. :'(