Bilirim buz dağıdır özlem, eflatun sabahlarda. Bilirim kulaklarım çınladığında özleyenim vardır uzaklarda ve yine bilirim ki özleyenim ÖZLEDİĞİMDİR aslında...

 

Senin özleminle yine çöktü yüreğime bir ağırlık, senden sonra en yakın sırdaşım, arkadaşım oldu yalnızlık, senin geldiğin gündür bana en güzel bayramlık.

 

Ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. Geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni, gelme, artık neye yarar?

 

Eğer insan birini sevmişse bu sevgide acı olacaktır, hasrette olacaktır, özlemek de olacaktır. Özlemek sevenin sevdiğine duyduğu daha da artıran bir duygudur.

 

Ard arda kaç zemheri, kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. Dışarıda gürül gürül akan bir dünya... Bir ben uyumadım, kaç leylim bahar, hasretinden prangalar eskittim. Saçlarına kan gülleri takayım, bir o yana bir bu yana...