Ben aşık değilim...
Ben büyük bir insan değilim...
Ben çok tanınmış biri değilim...
Ben sevmiş biri de değilim...
Ben çok güzel biri değilim...
Ben mükemmel biri değilim..
Ben şair değilim...
Ben deli de değilim...
Ben.. öylesine biriyim...
Ben aşık olabilirdim
Ben büyük bir insan olabilirdim
Ben çok tanınmış biri de olabilirdim
Ben sevmiş biri de olabilirdim...
Her şeyden öte
Ben bir insanım...
Ben yeryüzünde belki hiç göremeyeceğin,
veyahut
Görsen bile tanımayacağın
Belki de tanıyacağın...
Ama öylesine biriyim...
Ben kimsesizlerin kimsesiyim..
Ben dokunulmamış kalplerin
Kalplerin en masumlarındayım..
Ben bir çocuk ruhluyum..
Ben karşılıksız sevenlerin kalbindeki ukdeyim...
Aşık olsam neye yarar..
Çok tanınsam neye..
Sevsem...
Mükemmel olsam
Şair olsam...
Deli olsam...
Çok güzel olsam neye?
Bitmiyor muydu hepsi?
Bitiyor işte.
O yüzden ben bir Hiçim...
Sadece bir HİÇ...
Ayak basmam gerekiyordu bu gezegene.
Ve bastım.
Belki hiç bir yere değmedan,
Kimseyi kırmadan,
Dökmeden,
Geri gideceğim.
Ama gideceğim işte...
Hem...
Mevlanın düzenidir bu
Yaprak bile komutsuz düşer mi hiç?
İnsan ki duygu hazinesi kul..
Dünyaya değmeden gider mi hiç...
Bilmem..
Yaşarım ben..
Bir yerlerde, bir şekilde...
Ama nerde, nasıl
İşte onu ben de bilmiyorum...
