Artystka ze spalonego teatru, która sama nie wie, czego chce. Kapryśna, rozchwiana emocjonalnie, raz gorliwa i zapalona, innym razem zimna i zniechęcona. Nastoletnia wariatka, robiąca to, na co ma ochotę. 
Próbowała wszystkiego, ale dobrze to chyba nic nie umie. Ubiera i stroi w słowa wyimaginowany świat, który ciągle na nowo stwarza w swojej głowie i to chyba ratuje ją czasami przed całkowitym szaleństwem i lenistwem. Kiedy nic jej się nie chce, to pisze, bo na to ma zawsze ochotę. Nienawidzi i kocha, jest burzą emocjonalną, z mocnymi piorunami, ale jej chmury zarówno szybko się rozchodzą, jak i zbierają na powrót.
Nie boi się napisać słów trudnych, gorzkich, nieprzyjemnych lub niekulturalnych, gorzej z ich wypowiedzeniem. Dlatego swój czarny charakter odkrywa tylko przed czytelnikami, a za dnia, wśród codziennych obowiązków, świetnie maskuje go za pomocą miłego i ujmującego uśmiechu z dołeczkami.
Szaleje w niej dzikie zwierzę,  dotychczas niesprecyzowane gatunkowo. 
Czasami, w nocy, kiedy zwierzę usypia, owo dziewczę cicho i żałośnie płacze w poduszkę, uświadamiając sobie w całej pełni swoją bezsilność, słabość i niewiedzę. Te chwile jednak są ukryte przed okiem ludzkim i nie wie o nich nikt, oprócz niej samej.
Ta wariatka zaprasza was serdecznie w szpony swoich nieposkromionych myśli, zawartych w jej marnych, literaturopodobnych próbach pisarskich, które być może, zagoszczą tutaj, jeśli najdzie ją kaprys, aby je opublikować.
Maeve Wiley jest jej charakterologiczną siostrą, dlatego postanowiła umieścić ją na swoim profilowym.