Eleanor Rigby

Bütün bu yalnız insanlar nereden geldiler?

Hayatla bir türlü anlaşamamış biriyim. Önüme gelen fırsatlar sonunda hep bir kaosa dönüştü. Bende uzun bir süre karmaşadan uzaklaşmak için her şeye ara verdim. 2015'te yaşama geri döndüm, yazarlık yapıyorum. Burada da karmaşa hakim ama diğer işim gibi değil, sanırım ben bu karmaşada mutlu oldum. Kaos ortamı sevdiğin işte çekiliyor.  

Pijama, kahve ve kola üçgeni beni tanımlar bu aralar. Spotify premium ,kitaplarım ve Apple'dan aldığım -tamam indirime girmişti, fazla almış olabilirim- filmlerimle yaşayıp gidiyorum.  The beatles hayranıyım zaten belli oluyor olmalı. Komediyi seven biriyim. Halen çocuksu bir şekilde birgün hayatımın çok ve tam istediğim gibi olacağına inanıyorum. 

20 yaşında ölümle yüzyüze geldim. Eski bir intihar eğilimli ve halen depresyon dehlizlerinde kaybolan, şu toplumun normal bulmadığı insanlardan biriyim. 

Kimse umrumda değil şahsen. Hayat güzel olsa her sabah prozac almazdım. 

Toplumun suçu olmuyor mu şimdi?Kaba davranışlar, haksızlıklar ya da hayatın kendisi ne kadar karanlık değil mi? Yazılarla yaşayalım, yazılar daha aydınlık. 

 Yayınlanmış üç kitabım var. 

Biraz melankoli çokça komedi...

Hayat içi boş bir hazinedir...