2012 yılında rastgele karaladığım şiirler zamanla belli bir düzene oturmuş, bir hayran grubu için hikâye yazmaya başlamıştım. Aylar, hatta yıllar geçtikçe bu hikâyeler artmaya başladı bende bir dosyada birleştirdim bunları. Hayat şartları, yeni insanlar, yeni hedefler benim hikâyelerimi ve yazılarımı değiştirmeye devam ediyor. Hayal kurmayı severim, her cümlemde az da olsa muhakkak hayallerime yer veririm. Kurgular oluşturmayı ve bunlar üzerinde çalışmalar yapmayı da severim.
Ben yazma işini bir para çıkarı için değil sevdiğim için yazıyorum. Ben sevmem konuşmayı, yarım saat boyunca dil dökemem yaşadığım olayı. Ama yazabilirim, hem de bunu sıkılmadan, severek. 
Hikâyelerim neden basılmıyor diye de sormam, demek ki daha olmamış. Oturmamış cümlelerim. Basılsa da zaten çekinirim, onca büyük üstada saygısızlık olur gibi hissederim. Onlar bir çok zorluktan geçmiş, bu kadar kolay olmamalı derim. 
Derim de, asla pes etmem. Her gün daha fazla yazarım. Her gün sıkılmadan. Bu gün de kimse okumamış diye değil, bu gün de yazıyorum diyerek. Bu gün de severek yazıyorum, pes etmeyerek diyerek. Bunun peşini de bırakmayı düşünmüyorum, çünkü kendimi sadece bunu yaparken iyi hissediyorum. Hayallerimde yanımda olan herkese teşekkür ederim....