N'importe qui

Aşk, acı, yaş... Yüzlerce insanı altında ezen bu kelimeler, yaşananları anlatmak için fazla küçük değil mi? Bu çok sinir bozucu... Ya da hayatın bir oyunu... 

Bir çırpıda silemediğin bazı şeyler vardır.
          Ama çırpına çırpına, silersin... 

Zor...
          Deli gibi ağlamak isterken gülmek zorunda olmak...
          Zor...
          Gözlerin dolduğu halde ağlayamamak....
          Zor...
          Anlatamamak...
          Ve çok zor...
          Anlaşılamamak.... 

Neden çalarlar insanın gökkuşağını?
          Kim, nasıl çalar?
          Ya insan nasıl izin verir çalınmasına?
          Kolay mıdır tüm renkleri bir anda siyaha çevirmek? 

"Umut" ile "unut" arasında tükenmekteyim
          Bu ne yolun başı ne de sonu
          Ne gidebiliyorsun... 
          Ne de kalabiliyorsun... 

Bazen; hayat yorar insanı....
          Şarkılar yorar....
          Beklemek yorar...
          Özlemek yorar...
          Affetmek yorar...
          Hoş görmek yorar...
          Boş vermek bile yorar...
          Ve insan susar...
          Her şeye, herkese rağmen susar...
          Elinden gelen tek şeyi yapar ;
          Bağıra bağıra susar... 

Varsın acı içinde kalsın dizlerim, yüreğim kadar acımaz nasıl olsa
          ~Cemal Süreya ~

Söz bitebilir fakat sükut hiç bitmez ; çünkü o, dünyanın en uzun cümledisidir... 

Bak bunu sakın unutma...
          Her gözünü kapayan uyumaz,
          Her veda eden de gitmiş sayılmaz. 

Sokaklarıma ateş düşmüş, söndürmeye yeter mi gözyaşlarım?