‏‏‏‏‏‏‏‏

27'

Burayı anlamaya çalışıyorum 

⏳

Sen beni unutmuş gibisin. Ben hâlâ deliyim, hâlâ sevdâlı.

Gözlerine derinden ne zaman baksam; hep uzaklaşıp giden yalnız bir adam.

mem u zin

Çiçek açmak üzereyken boyun büker ya hani, Güneş doğarken yollar tutulur içimizde, uzaktan bir kekliğe meftûn olan avcının, kurşunu tükenince yıkılan düşlerini, kimsesiz bir çocuğun gri gülüşlerini, ruhumda düğüm düğüm taşıyarak sessizce söylemek istiyorum;  ama heyhât ki, her söz yollarımda karanlık, kalbimde tenhâ ve köz..

Ruhumun sevgine ihtiyacı var. 

Bir gün gelir de unuturmuş insan. En sevdiği hatıraları bile. Bari sen her gece yorgun sesiyle saat on ikiyi vurduğu zaman, beni unutma. 

Benim hep bir yarım eksikti. Bu eksiklik yanımda değildi içimdeydi. Ruhumun en derinindeydi. Zaman geçtikçe, anılar hafızama kazındıkça, yaralarım kalbime sır bağladıkça ve en sonunda beni dört yana öylece süzülüp giden bir avareye çevirince anladım ki sonsuz bir döngünün ortasına yalpalanmışım. Yaramı gizlemek işlevini yitirmiş bir yara bandından farksız. Canım acımıyor, kanım akmıyor. İzler hep en derinde ve asla kapanmıyor. Ruhumu gizleyemez hâle geldim. Tahammülüm yok. Bir kere eksikliğini hissettiğin şey varlığıyla hiçbir şeyi aklamaz ve ruhumdaki derinlik hiçbir açıklıkta gerçeğe kavuşamaz.