EsmaaIlbay
Ağlayarak başlıyoruz hayata. Aslında ağlayarak değil de gözyaşlarımızı kaybederek başlıyoruz yaşamaya... Ne tuhaf değil mi ? Hayata gözlerimizi açarken bile bir şeyler kaybetmek. Haklısın bence de çok tuhaf. Önce gözyaşlarımızı kaybettik şimdi sıra masum bir o kadar da tatlı olan gülümsememizi istemezcesine bizi ağlatan, üzen sebebler doğuyor. Zamanla gülümsememizi de kaybediyoruz ve her şey sahteleşiyor. Daha az ve daha yapmacık gülümsuyoruz artık. :(