Biz nasıl bu kadar kötü hale geldik. Acımayı zaaf saymışız susturmuşuz vicdanımızı. Tıkamışız kulağımızı. Göğe yükselen her tiz çığlığa. Değişen her şeyi yadırgamadan ne kolayda sindirmişiz değişen zaman değilmiş aslında biz onu peşimizden sürüklemişiz. Daha dün gökyüzü bütün masumiyetiyle usul usul parlarken . Bu gün gökyüzü neden katran . Korkar olmuşuz göğe bakmaktan . Baş eğilmeye alışmış bir kere .hayaller kurulmadan yıkılmış umutlar desen zifte bulanmış.                  Biz hangi asırda, Bu kadar korkak olmuşuzda  cesaretin zerresi kalmamış iliklerimizde.  Her şey birikmiş de ukdesi kalmış   içimizde .  söylenenleri tüketmişizde. Susturduklarımız nasılda Düğümlenmiş dilimizde.