Akbulut123

Yine çıkılmaz bir yolun karşısındayım benden tam olarak ne istiyorlar bilmiyorum sadece istiyorlar canımı, kanımı,hayallerimi,hayal edemediklerimi. Peki ne zaman hayatımda ben gerçekten mutluyum diye bileceğim bir zaman olucak? Yada öyle bir zaman olucak mı? Ne zaman sevilecegim? Ne zaman hayallerime kavusa bileceğim? Özledim... Hemde fazlasıyla çocuk aklıyla aldığım kararlari anlamsız ama bana anlamlı gelen haraketlerimi düşünmeden anlamadan haraket etmeyi. Özledim çocuklugumu, özgürlüğümü elalem ne der diye değilde ben ne derim diye düşündüğüm zamanları, sevdiğim insanların hâlâ sevdiğim insan olmasını herkesin iyi olmasını. Ben mi çok küçüktüm yoksa dünyam mı çok küçüktü herkes sevecen bir haldeydi ben çocukken noldu neden herkes düşman şimdi bana? Hakk etmiyorum mu sevmeyi,sevilmeyi can dediklerim canımı neden yakıyor ? Bu mu sevgileri? Dönüp arkama bakıyorum koca bir boşluk aile,sevgili,arkadaş,akrabalar hepsi bir kenarda köşede saklanıyor benim iyi günümde yüzüme sahte gulumsemelirini göstermek için geri dönemez mi bu anlamsız zaman? Yadaki bir sonu yok mu bu anlamsız hayatın? Bir çaresi? ilacı? Acıyor kalbim kirdiklarindan daha fazla acıyor...

Fikrimden geceler yata bilmirem neyleyim bu fikri ata bilmirem.....

En çok insanı belirsizlik yoruyormuş çok güzel öğretdi bana. Git diyor ama kalda diyor peki ne yapmalı bu gönül aklını dinleyip yalan söyledi diye bağırmalımı ona yoksa kalbini dinleyip kalmak için yalvarmali mi öyle bir çıkmaz içindeyim ki çabalamak hiçbir şeye yaramıyor sevda gözümü kör etmiş herhalde nasıl izin verdim böyle mahv olmama 4 ayım diye diye ağladığım günler içinmi yıllarca kimseye şans vermedim nasıl geri dönecek bu zaman?  Nasıl duzelecegiz? Onun hall edemediği şeyleri nasıl yardım ederek hall edeceğim nasıl o dertleri 1 aydır omuzlamis ? Ağır gelmedimi ben duyunca ağladım o nasıl gülmüş hatfalarca bana peki benim suçum neydi? Ben hakk etdim mi bu acı ağır sözlerini bende onun gibi bir insanım ya nasıl ikimizin dertlerini birlikte taşıyacağım ne yapacağım kimden yardim alacağım? Bir Allah'ın kulu bile yok yanımda yanlizlik sarmış beni öldürüyor yardım çığlıklarımı biri duysun ben ölüyorum 

Acı herzaman aynıdır derdi herkes neden öyle değil şimdi? Onsuzluğa alışınca anladım beni nasıl rahat kırdığını hep yanlışı kendimde arıyordum şimdi yanlışın baştan ayağa ben olduğunu anladım herşeyden vazgeçip bir kenarda ağlayarak tükenmek istiyorum neden gözümden yaş gelmiyor ama kalbim ağlıyor? Ne kadar dayanacak bu acıya kalbim kalbimin içindeki zarar gormesin diye onu bir odaya salıp kilitlemiştim oysa beni kalbine almamış bile kendimi dışarda başka kalplerde güvende hiss ediyormuşum 17 yıllık hayatımda bir çok pişmanlığım oldu napıcam diye bir kez arkama bakmamıştım şimdi nasıl yaşarım diye geri dönmek için camları kiriyorum kırılmaz bir kabın içinde, umutsuz bir cabalayisin icindeyim bazen biri geliyor bakıyor bana sonra hiç birşey yokmuş gibi gidiyor bir ormanda saatlerce yalnız kalıp bağıra cagira ağlamak istiyorum ama sesim çıkmıyor biri beni anlasın görsün diye kendimi harap etdim sadece bakıp geçtiler neyin var diyenine rast gelmedim öyle bir toksik yıl ki bu yıl canımı kanımı almadan gitmeyecek gibi sanki etrafımda yüzlerce insan var ama ben yalnızım çok garip minik şeylere mutlu olan ben çok şey istemeyen ben bu haldeyim herşeyi isteyenler canını kanını alanlar mutlu öylemi olmalıyım ben neden beniken sevilmiyorum? Belkide ben ne sevilecek nedeki sevecek biri değilim vazgeçmeliymdir belkide cami kırmaktan sessiz sakin sonun gelmesini beklemeliyim belkide bir gün ölürsem bilin ki beni kimse tüketmedi ben kendi kendimi tükettim mahv etdim

Ki sen benim göz yaşlarımıda gördün)

Gitmesen olmaz mı? En azından bir kere önümde kilitli kapılar..

Çaresizliği ancak böyle anlata bilirim herhalde)
          Bir gece ayrılık kararı almak zorunda olurken ayrılmasın diye Allah'a yalvarirken buldum kendimi sonra ayrıldık nasibimse barışalım yazsın dedim olmadı yinede hâlâ yazacağına yeniden olacağımıza inanıyorum ama bir yanımda onu istemiyor etrafımdaki herkes huzursuz benim varlığım yüzünden ama yapa bileceğim birşey yok nedendir bu acıların beni sevmesi? Seçmesi? İsyan değil belkide bu sadece bir arayıştır? Bir gece ansızın aynaya bakıp acaba çok mu kötü biriyim o yüzden mi sevilmiyorum derken buldum kendimi o zakan anladım bitmeli olduğunu ama kalp istemiyor yalnızlığı şans uzerine şans verdim hepsini kalbim istedi hepsindede en acı şekilde yerine sindi kırıldı mahv edildi ama inat işte hâlâda bekliyor sevgiyi aşk bu muydu gerçekten beni benken sevmeyen biri nasıl söyleye bilir bana aşık olduğunu? Çok mu zor sevmek ? Buraya kimse bakmaz belki ama çok mahv oldum çok kırıldım çok yalnız kaldım aynı buraya kimsenin bakmayacagini bilerek atdığım mesaj gibi anlasiylmaya çalıştım yalnizligi kabullenmedigim için mi bu kalbimde beni gecelerce uyutmayan acı bir insan hiç sevilmez mi mesela ozenmisimdir hep annem saçımı ördü babam supriz yapmak için çiçek aldı sevgilim küstüğüm için saatlerce beni aradı arkadaşlarım beni her zaman anlayıp yanımda oldu diyen insanlara yalnızlığı 3 yıldır dibine kadar yaşıyorum gözlerim dolu gezdim heryerde biride dönüp sormadı iyimisin bu yaşta bu tükenmişlik nereden geldi kim mahv etdi seni bir kişi mahv etse belki bu kadar acımaz sanki dünyam basima yıkılıyor içindekilerse beni sorumlu buluyor bu yıkılıştan halbuki onlara zarar gelmesin diye sessizce köşede bekledim dünyamin başıma yıkılmasını yarın,diğer gün hiç farkı yok birgün ölürsem eğer yanımda olmayan kimse arkamdan aglamasin anne baba dediğim insanlar üzerime bir çiçek bile koymasın nasıl içten içe beni oldururlerken çiçekleri bana hor gordulerse yine öyle olsun ölüm bana yakın olsun)

Doğum günümde dışarı çıkmayacağım diye dövülen ben aynı şekilde arkadaşlarıyla dışarı çıkmasına izin verilmeyen yinede ben "happy house "gerçekten çok mutluyum aynen annemlerde bana prensesi gibi bakıyor 

Bu kızı büyütmeliyim kor ateşlerde yürütmeliyim...)

Sana yorum yapamıyorum?