Yanlızlık bazen sadece tek başına kalmak değil,onca kişinin arasında tek başına hissetmektir.
İlk başta sesizliğe alıştığını sanırsın, ama sonra sesizlik boğucu gelir.
Duvarlar bile seni dinler gibi olur ama kimse gerçekten anlamaz.
İnsan onca kalabalığın içinde bile yanlız olabilir.
Bir sürü sesin arasında boğulurken bazı kişiler tek bir 'nasılsın' kelimesine bile hasret kalabilir.
Çünkü kimse sormaz,sorsada anlamaz.
Yanlızlık öyle bi şeydir ki kendine kızar,kendinle konuşur,kendini teselli edersin.
Ve gün gelir ağlamayıda öğrenirsin,
Çünkü kimse duymayacak ve görmeyecekse gözyaşının ne anlamı kalır.
Yanlızlık bazen bır ceza,bazense bir sığınaktır,
Çünkü insan herkesten kaçarken en son kendine sığınır,
Ve o zaman farkedersin yanlız kalmak değil,herkesin için de yanlız hissetmek yorar.