Ezel_aslan_12

“Dışardan bakınca belli olmayan zor şeyler yaşadım. Kendime bile açıklayamadığım şeyleri kimseye hissettirmedim. Zaten pek hâlimden anlayan da yoktu. İçimde yaşayıp bitirmeye o kadar alıştım ki gece yanlışlarımla astığım kendimi sabah umutlarımla sarılmaktan hiç çekinmedim.”

Sonra içime ve hatta dışıma kapandım. Küsmek gibi bir şey.
          ...
          Bir çeşit olmayan hayat. Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu. Bir yığın insan tanıdım. Ama hep yalnızdım.
          
          D. Madak

iyi değilim ama kötü de değilim. havanın kapalı olup da yağamaması gibi. sevinemiyorsun da üzülemiyorsun da. böyle içinde bir şey eksik de anlayamıyorsun ama biliyorsun bunu. arada kalmışlık, hiçlik, nedensizlik ve nereye gittiğini bilmemezlik. Bir karmaşanın içindeymiş gibi.

" İyleşmiyor, sadece susmayı öğreniyor yara."

Tüm rafları gezdim, tüm rafların arkasında seni aradım. Seni bulamadım.

" We're all bad at someone's story "

Başlangıcı olmayan