Şeytan ve Ben Kesit:
Her şey gece yarısı onu odamda görmemle başladı. Gözlerinin önüne gelen saçları ve vücudunun bazı bölümleri kan içinde karşımda hareketsizce duruyordu. Duyduklarıma göre korkunca çığlık atıp kaçmak en ideal seçimdir. Hayır, korkunca böyle yapmıyormuşuz onu anladım. Korkunca sadece hareketsizce durursun. Nefes bile almaya korkar ve terlersin.
İşte onun karşısında tam da bunu yaptım. Yüzündeki o sahte gülümseme akciğerlerime dolan havayı tetikledi. Kendimi tutamayıp öksürüklere boğuldum. Astım hastalığım beni ele verdi. Sadece rüya, sadece rüya diyordum içimden. Bana yaklaşmasına ramak kalmıştı.