Koskoca zaman nasılsa geçti ama iki gözüm. Geçmez dediğimiz zaman geçti, alışmaz dediğimiz insanlar alıştı. Meğerse olan gidene ve ardında kalana oluyormuş. Sadece sen duruyormuşsun olduğun yerde, zaman ilerlemeye devam ediyormuş. İlk günü hatırlıyorum da, nefeslerim kesiliyordu, asla yaşayamam diyordum. Bak bunları söyleyen çocuk için bir yıl geçti. Öyle ya da böyle geçti. Nankörlük ettik değil mi? Seni düşünmeden yaşadık yeri geldi unuttuk, verdiğimiz sözleri tutamadık veya arkandan gelemedik. Seni orada da yalnız bıraktık ama emin ol senin kadar da güçlü değiliz, olamadık. Ben çok denedim güçlü olmayı ama sızılarım yerini çatlaklara bıraktı zorladıkça o çatlaklardan kırıldım. Su sızdırdım ama unutmadım emin ol. Belki zaman hızlı geçti ama ben hâlâ o hastanenin bahçesinde elimde sigaramla, gözlerim kapıda senin çıkmanı bekliyorum. Biliyorum sen çıkacaksın, herkes yanılacak. Yüzlerine mahcubiyetin verdiği bir tebessüm olacak ve ben kahkahalar atacağım. Utancından duymayacak kimse ama sen çıkacaksın. Çünkü söz verdin asla yalnız bırakmazsın sen. Çok konuştum yine değil mi? Şişirdim kafanı özür dilerim ama özledim bil. Çok özledim iki gözüm...
04.08.2021