Bölüm atmamamın özrü olarak sizler için buraya 10.Bölümden alıntı bırakıyorum...
.
.
"Yıllardır." dedi ardından yutkundu nefesi yüzümü yalayıp havaya karışmıştı. Hafif çıkmaya başlayan sakalları ona daha erkeksi bir hava katarken yakınlığımızdan dolayı nefesimi tutmuştum. Hava sanki bir anda yaz gününe dönmüştü.
"Yıllardır, sana duyduğum hisleri arkadaşlığa sığdırmaya çalıştım Karaca. Çünkü biz arkadaştık bundan daha ötesi olamazdı. Olmamalıydı." sözlerine es verdiğinde esen rüzgar saçının bir tutamını yüzüne düşürmüştü. Kalbim söylediklerinin ağırlığıyla yerinden çıkacakmış gibi çarparken gözlerim dolmuştu. Bunu ben nasıl fark edememiştim?
"Biliyorum belki de kendini ihanete uğramış gibi hissediyorsun, ama insan duygularına söz geçiremez Karaca. Geçiremedim. Her yanıma heyecanla geldiğinde hızlanan kalbime öfke besleyemedim. İstesem de yapamadım."
Gözlerimi sıkıca yumduğumda daha fazlasını duymak istemiyordum. Kolundan geçmek için çabaladığımda engel oldu.
"Bekle yalvarırım. Sonuna kadar dinle sonra istersen ömür boyu yanıma yaklaşmazsın." söylediğiyle çırpınmayı bıraktım fakat yere çöktüm çünkü bacaklarımda takat kalmamıştı. Yeniden konuşmak için gözlerine bakmamı bekledi, ben de istediğini ona verdim ve elalarına baktım.
"Sana yemin ederim, senden bir beklentim olmadı hiçbir zaman. Bundan sonra arkadaş olarak devam etmek istersen de tavırlarım değişmeyecek Karaca. Bunu unutma, ben Özgür'üm. Senin Özgür'ün, her zamanki Özgür. Ne bu söylediklerim, ne de yaşanan herhangi şey bunu değiştirmeyecek. Sen, beni hayatında hangi noktaya koymak istersen orada dimdik duracağım. Çıkarmak istersen de susar giderim Karaca. Ruhun duymaz. Söz veriyorum."
