Ben içinizden birisiyim.

Ne çok ezik,ne çok ünlüyüm.

Beni bulabilecek misiniz?

Hadi o zaman.

Kim benim maskemi düşürecek?

Kimse!

Bazen ölmek zayıflık olsa da...İnsan istiyor işte.

Kıskanıyorum. En yakın arkadaşımı kıskanıyorum. Her zaman ilk ona bakılmasından nefret ediyorum. Kendimden nefret ediyorum. Asosyalliğimden nefret ediyorum. Güzel olmamamdan nefret ediyorum. Beni önemsememelerinden nefret ediyorum.

Yalnızlık var bende.Yalnız olduğumu biliyorum. Önemsenmediğimi biliyorum.

Özgüven en çok ihtiyacım olan şey.Ama yok bende.

Kabul ediyorum.Aşırı dindar bir ailede olmadığım sürece Tanrı'ya inanırdım. Ya da belki de hayır. 

Din ile ilgili artık hiçbir bağım olmadığını hissediyorum. Beni sure ezberlemeye, Kuran öğrenmeye zorlamalarından nefret ediyorum. Hani dinde zorlama yoktu. Düşündüklerimi söylesem bana çok kızarlar. 

Buraya herkese söyleyemediğim şeyleri yazacağım.Düşüncelerimi yazarsam bana karşı çıkacak olan milyonlarca insan olacaktı.Ve ben böyle bir karara vardım.Bir sürü hakaret alabilirim.

Bakalım neler olacak?