Seni o kadar seviyorum ki, keşke ceketimin cebine sığsan.

Ben de başlarda umutluydum ama şu an adımı hatırlasan kafi. 



Erkeğin en makbulü aldatmayanı ve saçının teline kıyamayacak kadar vefalı olanıdır.


"Kulaklığın son sesi yetmiyor, kafamdakileri susturmaya."


Bir yanım yalnızlık bir yanım bahardı. Yerim yurdum falan vardı, ışıklarım yanardı...


Bazen gözlerden yaş akmaz, kalp ağlar sessizce...


Ben sadece korkuyorum. Tekrar kırılmaktan, boşuna bağlanmaktan...


Boşver.... Kimse anlamaz acı çektiğim halde güldüğümü, ve sensiz nasıl öldüğümü....

Duydum ki, beni sevmiyormuşsun. Sevme. Ben zaten senin beni sevmeme ihtimaline alıştırdım kalbimi...


Sen belki bilmiyorsun ama, ben gökkuşağında ki siyahın ta kendisiyim....


Sevdim...Evet sevdim. Ama hiç bir zaman sevilemedim. Bu yıktı beni...



Sevmek bir renkse, gel gökkuşağım ol.


Beni sahte ve kahpe dünyanızdan uzak tutun, bünyem alışık değil kusar sizi....


İstersin, özlersin,seversin ve bunların hiçbirinden onun haberi olmaz. Üzülürsün, ağlarsın ama kaderinde değilse sadece susarsın...


Sevmek demişti, olmadığın her yerde gözlerine tanık olmak gibi.
Sonra ayrılık diye ekledi. O da aşkın bir parçasıydı. Aşkın yan etkisi kaçamadığın kadar dedi. 
Ve ben sadece boyun eğebildim.
Tam birkaç cümle kurayım dedim, ağzımdan seni seviyorum çıktı. 
Alışkanlık işte, ben başka bir cümle bilmedim ki. O da gitti, herkes bildiği işi sevdi...



Özlemek ne büyük çaresizlik be... Sarılmadan geçmiyor.


Böyle yüreğin kıpır kıpır oluyor, yerinde duramıyorsun. O duyacak diye aklın çıkıyor, susturuyorsun.


Bazen sonunu bile bile devam edersin. Mucize ararsın, şaşırmak istersin ama gerçekler hiçbir zaman şaşmaz. Bizimki de umut işte, bile bile....



Yeni bir sayfa açmaktan defter tükendi ve biz temiz sayfa açılmayı hak eden insanları görmezden geldik. Çünkü sayfalar tükenmişti, biz tükenmiştik....



Aşk bireysel bir duygudur, iki kişiyle yaşanmaz.