O beni mavi sanıyordu boğuştuğum siyahları bilmeden
Susuyorsa biri, Bil ki içindeki notalar yanmıştır 
DÜŞERSEN,ÜSTÜNDEN GEÇECEK İNSANLAR VAR O YÜZDEN AYAĞA KALK
Çok bağırdım duyulmadı,artık fısıldamam bile 
SENİ YOK SAYACAKLAR, SEN DAHA ÇOK VAR OLACAKSIN
Dürüst insanların fazla dostu olmaz çünkü yalakalık yapmayı bilmez 
Tek Birşey İçin Ağlanmaz BİRİKMİŞTİR
Kulaklığımın son sesi yetmiyor, Kafamdakileri susturmaya 
Herşey anını bekler sabret
Çünkü ben herşeye rağmen ısrarla seni sevdim
Çok düşünmek salıncakta sallanmaya benzer, sürekli meşgülsün ama ilerleyemiyorsun
Acıların ağırlığı kıyaslanamaz herkes kendi taşıdığı yükü bilir
Hiçbirşey yapmadan da yorulur insan,düşündükleri ağır geliyor mesela 
Yedi kere düştüğünde sekizinci için kalk
Geri dönmek isterlerse, nasıl gittiklerini hatırlat
İnsan acılarıyla yalnızdır
Kendi kusurlarından başka herşeyi biliyorlar
Bir insana dengesini kaybettirip sonra da normal davranmasını bekleyemezsin
Değmiyor bazen uğruna yorulduklarımız 
Herkesin yağmur yağdığında dökülecek bayası vardır 
UTANDIĞIMI SANDILAR OYSA BEN ONLARA BAKMAKTAN NEFRET EDİYORDUM
Yaşamın her anı çok kıymetlidir çünkü her an BİR KERE YAŞANIR